De ongemakkelijke waarheid over “gewoon volhouden” bij pijn  

Waarom forceren je verder van huis brengt – en hoe je wél vooruitkomt

**Het bekende mantra: “Even doorzetten, dan wordt het beter”**

We kennen het allemaal. Die goedbedoelde adviezen van mensen om je heen – of misschien zelfs van jezelf. “Gewoon even doorzetten.” “Niet zeuren, gewoon volhouden.” “Pijn is fijn, daar word je sterker van.” Het klinkt stoer, daadkrachtig, en het lijkt de enige weg naar vooruitgang. Maar als je een gevoelig lijf hebt, werkt deze aanpak vaak averechts. Sterker nog: het kan je verder van huis brengen dan je lief is.

Ik heb het zelf ook zo vaak gehoord. Van trainers, van artsen, van mensen die het goed met me voor hadden. En eerlijk is eerlijk, ik heb het mezelf ook vaak genoeg voorgehouden. Want opgeven, dat voelde als falen. Maar inmiddels weet ik: er zit een ongemakkelijke waarheid achter dat mantra van “gewoon volhouden”. En die waarheid is dat forceren bij pijn je niet sterker maakt, maar juist zwakker. Het is tijd om daar eerlijk over te zijn.

—

**De valkuil van forceren: waarom het niet werkt bij een gevoelig lijf**

Misschien herken je het wel. Je wilt graag vooruit. Je wilt sterker worden, fitter, soepeler. Dus je besluit om het advies op te volgen: gewoon volhouden, ook als het pijn doet. Je bijt op je tanden, negeert de signalen van je lijf, en duwt jezelf door de training heen. Misschien voel je je even trots, omdat je niet hebt opgegeven. Maar wat gebeurt er daarna?

De kans is groot dat je na afloop niet alleen spierpijn hebt, maar ook last krijgt van je gewrichten, pezen of oude blessures. Misschien lig je de volgende dag uitgeput op de bank, of kun je nauwelijks nog traplopen. En in plaats van vooruitgang, voel je je juist verder teruggeworpen. Je lijf protesteert, je motivatie zakt weg, en voor je het weet durf je helemaal niet meer te bewegen.

Dit is precies de valkuil waar zoveel mensen met een gevoelig lijf in terechtkomen. We zijn opgegroeid met het idee dat je alleen resultaat boekt als je je grenzen opzoekt – of er zelfs overheen gaat. Maar als je lijf gevoelig is, werkt dat niet. Je lichaam heeft geen boodschap aan stoere praatjes. Het wil gehoord worden. En als je niet luistert, zal het steeds harder gaan schreeuwen.

—

**Mijn eigen worsteling met “gewoon volhouden”**

Laat ik je meenemen naar een moment uit mijn eigen leven. Een paar jaar geleden besloot ik, na een periode van weinig bewegen, het sporten weer op te pakken. Ik was vastbesloten om mijn kracht en conditie terug te krijgen. Dus ik schreef me in voor een groepsles. De instructeur was enthousiast, de muziek stond hard, en iedereen deed fanatiek mee.

De eerste tien minuten voelde ik me geweldig. Maar toen kwamen de squats, de lunges, de push-ups. Mijn knieën begonnen te protesteren, mijn schouders voelden pijnlijk, en mijn onderrug gaf signalen af die ik eigenlijk niet wilde horen. Maar ik dacht: “Niet zeuren, gewoon volhouden. Iedereen doet het, dus ik kan het ook.”

Na afloop voelde ik me trots – maar ook gebroken. De dagen erna kon ik nauwelijks lopen. Mijn lijf voelde als een wrak. En het ergste was: ik voelde me gefrustreerd en teleurgesteld in mezelf. Waarom kon ik niet gewoon meedoen? Waarom was mijn lijf zo lastig?

Pas veel later realiseerde ik me dat ik niet had gefaald. Mijn lijf had me juist iets belangrijks proberen te vertellen. Het was niet zwak, het was wijs. Het probeerde me te beschermen tegen overbelasting. Maar ik had niet geluisterd.

—

**De kracht van luisteren naar je grenzen**

Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar echte vooruitgang begint pas als je leert luisteren naar je grenzen – niet als je ze negeert. Je lijf geeft niet voor niets signalen af. Pijn, vermoeidheid, stijfheid: het zijn allemaal manieren waarop je lichaam communiceert. Het zegt: “Tot hier, en niet verder. Geef me even tijd om te herstellen.”

Dat betekent niet dat je helemaal niets meer moet doen. Integendeel. Beweging is juist ontzettend belangrijk, zeker als je een gevoelig lijf hebt. Maar het gaat om de manier waarop je beweegt. Niet forceren, maar afstemmen. Niet pushen, maar ondersteunen. Niet alles of niets, maar kleine stapjes.

Toen ik dat eenmaal doorhad, veranderde alles. Ik begon te oefenen met korte, vriendelijke workouts. Ik stopte zodra ik weerstand voelde – fysiek of mentaal. Ik liet de prestatiedrang los en koos voor mildheid. En weet je wat er gebeurde? Mijn lijf begon langzaam sterker te worden. De pijn werd minder, mijn energie nam toe, en ik kreeg weer vertrouwen in mijn lichaam.

—

**Waarom forceren niet werkt – een kijkje in je lijf**

Misschien vraag je je af: waarom werkt forceren eigenlijk zo averechts bij een gevoelig lijf? Daar zit een heel logische verklaring achter. Als je je lichaam overbelast, komen er stresshormonen vrij – zoals cortisol en adrenaline. Die zijn op zich niet slecht, maar als ze te vaak of te lang aanwezig zijn, raken je herstelprocessen verstoord.

Je spieren krijgen niet genoeg tijd om te herstellen, je pezen raken geïrriteerd, en je immuunsysteem wordt zwakker. Bovendien zorgt chronische stress ervoor dat je slechter slaapt, minder goed herstelt, en gevoeliger wordt voor pijn. Het is een vicieuze cirkel: hoe meer je forceert, hoe slechter je lijf reageert. En hoe slechter je lijf reageert, hoe moeilijker het wordt om in beweging te blijven.

Daarom is het zo belangrijk om te oefenen op een manier die past bij jouw lijf. Niet omdat je zwak bent, maar omdat je wijs bent. Je lijf verdient respect – en dat begint bij luisteren.

—

**De moed om mild te zijn: waarom kleine stapjes het verschil maken**

Mild zijn voor jezelf vraagt moed. Het is niet altijd makkelijk om toe te geven dat je niet alles kunt. Dat je soms moet stoppen, terwijl anderen doorgaan. Dat je niet altijd de snelste vooruitgang boekt. Maar weet je? Juist door kleine stapjes te zetten, kom je uiteindelijk veel verder.

Vergelijk het met het beklimmen van een steile berg. Je kunt proberen om in één rechte lijn omhoog te gaan, maar de kans is groot dat je halverwege uitgeput raakt en terugglijdt. Als je zigzaggend omhoog gaat, met kleine stapjes en voldoende rust, bereik je de top veel makkelijker – en met minder risico op blessures.

Zo werkt het ook met een gevoelig lijf. Door elke dag een klein beetje te bewegen, op een manier die goed voelt, bouw je langzaam maar zeker kracht en vertrouwen op. Je hoeft niet te pieken, je hoeft niet te presteren. Het gaat om het proces, niet om het resultaat.

—

**Herken je deze signalen? Tijd om het anders te doen**

Misschien vraag je je af: wanneer is het tijd om te stoppen met forceren en te kiezen voor een andere aanpak? Hier zijn een paar signalen om op te letten:

– Je hebt na het sporten vaak langer dan twee dagen last van pijn of stijfheid

– Je voelt je na een workout uitgeput in plaats van energiek

– Je bent bang om te bewegen, omdat je lijf zo onvoorspelbaar reageert

– Je motivatie om te sporten zakt weg, omdat je steeds terugvalt

– Je voelt je gefrustreerd of teleurgesteld in jezelf

Als je jezelf hierin herkent, weet dan: je bent niet alleen. En het is geen teken van zwakte. Het is een uitnodiging om het anders te gaan doen. Om te kiezen voor een vriendelijke, respectvolle manier van bewegen. Om te luisteren naar je lijf, en samen te werken in plaats van te vechten.

—

**Hoe je wél vooruitkomt: fit worden in kleine stapjes**

Misschien denk je nu: “Maar hoe kom ik dan ooit vooruit als ik niet mag forceren?” Het antwoord is verrassend simpel: door kleine, haalbare stapjes te zetten. Door elke dag een beetje te bewegen, zonder jezelf te overvragen. Door je successen te vieren, hoe klein ze ook zijn. Door te kiezen voor oefeningen die passen bij jouw lijf, en die je met plezier kunt doen.

Dat betekent niet dat je nooit meer uit je comfortzone mag komen. Maar het betekent wel dat je altijd luistert naar de signalen van je lijf. Dat je stopt als het niet goed voelt, en pas weer verder gaat als je er klaar voor bent. Zo bouw je niet alleen kracht op, maar ook vertrouwen. En dat is de basis voor echte, duurzame vooruitgang.

—

**Mijn belangrijkste les: wees lief voor jezelf**

Als ik één ding heb geleerd in mijn eigen reis, is het dit: wees lief voor jezelf. Je lijf doet zijn uiterste best om jou te ondersteunen. Het verdient respect, aandacht en zorg. Niet omdat het zwak is, maar omdat het wijs is. Door mild te zijn, geef je jezelf de ruimte om te groeien – op jouw tempo, op jouw manier.

En geloof me: dat werkt. Je hoeft niet te vechten tegen je lijf. Je hoeft alleen maar samen te werken. En dat begint met luisteren.

—

**Wil jij ook fit worden in kleine stapjes?**

Ben je klaar om het anders te doen? Om afscheid te nemen van forceren, en te kiezen voor een vriendelijke, haalbare manier van bewegen? Vraag dan nu gratis mijn weggever “Fit in Kleine Stapjes” aan. Hierin deel ik praktische tips, een eenvoudige oefening en inspirerende inzichten om op een ontspannen manier kracht en conditie op te bouwen – ook als je een gevoelig lijf hebt.

Klik hier om “Fit in Kleine Stapjes” gratis aan te vragen. Gun jezelf die nieuwe start. Je lijf zal je dankbaar zijn.